De economie van Koeweit is voornamelijk gebaseerd op  olie-inkomsten, die in 2019 goed waren voor ongeveer 60% van het BBP en 90% van de overheidsinkomsten. Sinds medio 2014 zijn de olieprijzen echter gestaag gedaald, waardoor de fiscale basis van de overheid, de grootste motor van de economie, onder druk is komen te staan.

Zetten de lagere olie-inkomsten de handelsoverschotten onder druk. Door deze evolutie werd Koeweit de laatste jaren geconfronteerd met een klein begrotingstekort. Omwille van de Corona-crisis wordt dit begrotingstekort voor dit jaar zelfs geschat op 20%.

Vóór COVID-19 speelde de overheid vooral de eerste kaart. Om de economische groei te stimuleren, lanceert de overheid tal van (mega-)projecten die verschillende sectoren bestrijken (olie, bouw, toerisme, woningbouw, energie, ICT). In het ontwikkelingsplan voor Koeweit 2015-2020 is 15 miljard dollar voorzien om het land te moderniseren en de economie te diversifiëren, weg van de olie. De New Kuwait Vision, het strategisch kader voor 2035, heeft als doel Koeweit weer op de kaart te zetten als regionaal knooppunt voor handel, financiële diensten, investeringen, toerisme en cultuur.

Echter, corruptie en bureaucratische obstakels vertraagden de uitrol van deze projecten. Bovendien heerst er tevens onduidelijkheid over de opvolging van de regerende (zieke) Emir, wat voor een politiek vacuüm zorgt waarbij grote beslissingen uitblijven en vertraging oplopen.